Bu kavram beni rahatsız görünüyor. Neden NSError bir nesne işaretçisini nesnenin değiştirme bir yönteme geçirilen ihtiyacı var mı? Örneğin, sadece bu hata için bir başvuru geçirmeden aynı şeyi yapmaz mıydın?

NSError *anError;
[myObjc doStuff:withAnotherObj error:error];

ve doStuff sonra:

 - (void)doStuff:(id)withAnotherObjc error:(NSError *)error 
 {
    // something went bad!
    [error doSomethingToTheObject];
 }

Neden yukarıda diğer birçok nesne örüntüleri çalışma mesajlaşma gibi çalışmıyor mu? Neden hata: (**NSError)hata yerine kullanmak gerekir?

NSError** desen bir yöntem normalde bir değer verir, ama bunun yerine eğer başarısız olursa bir hata nesnesi (tür NSError*) geri dönmek gerekebilir zaman kullanılır. Objective-C metodu sadece tek bir nesne türü dönebilirsiniz, ama bu iki iade etmek istediğiniz bir durumdur. Fazladan bir değer döndürmek için ihtiyacınız olduğunda C-sordun türü değeri için bir işaretçi için dilde, yani NSError* dönmek NSError** bir parametre gerekir. Daha gerçekçi bir örnek bu olabilir:

// The method should return something, because otherwise it could just return
// NSError* directly and the error argument wouldn't be necessary
- (NSArray *)doStuffWithObject:(id)obj error:(NSError **)error
{
  NSArray *result = ...;  // Do some work that might fail
  if (result != nil) {
    return result;
  } else {
    // Something went bad!
    // The caller might pass NULL for `error` if they don't care about
    // the result, so check for NULL before dereferencing it
    if (error != NULL) {
      *error = [NSError errorWithDomain:...];
    }
    return nil;  // The caller knows to check error if I return nil
  }
}

Eğer sadece NSError* bir parametre yerine NSError** olmasaydı doStuff asla hata nesne arayana geri geçmek mümkün olacaktır.